Jako profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, profesor Gurba zasłynął z niezwykłej zdolności syntetyzowania wiedzy z różnych dziedzin, takich jak filozofia, informatyka, nowe media oraz sztuczna inteligencja, co skutkuje pionierskimi badaniami na styku nauk ścisłych i humanistycznych. Jego bogata kariera akademicka, obejmująca współpracę z renomowanymi ośrodkami naukowymi oraz liczne stypendia i pobytu badawcze za granicą, świadczy o uniwersalnym uznaniu, jakim cieszy się w międzynarodowym środowisku naukowym.
Zaangażowanie profesora Gurby w rozwój dyscyplin naukowych i edukacyjnych podkreślają jego liczne publikacje, w których z pasją eksploruje zagadnienia związane z konsekwencjami cyfryzacji społeczeństwa, wpływem nowych mediów na komunikację społeczną oraz możliwościami, jakie sztuczna inteligencja otwiera przed współczesną filozofią umysłu. Jako ceniony analityk mediów, dziennikarz i pedagog, profesor Gurba wywarł znaczący wpływ na kształtowanie krytycznego myślenia o mediach i ich roli w społeczeństwie.
Jego aktywne uczestnictwo w życiu naukowym, jako członek elitarnej grupy ekspertów i towarzystw naukowych, w tym Polskiego Towarzystwa Filozoficznego oraz licznych komitetów naukowych, zdobi krajowy i międzynarodowy pejzaż naukowy. Wieloletnie zaangażowanie profesora Gurby w prowadzenie projektów badawczych finansowanych przez prestiżowe instytucje europejskie, jego wkład w rozwój metod dydaktycznych oraz innowacyjne podejście do e-learningu, świadczą o jego wybitnym wkładzie w rozwój nauki i edukacji.
Sylwetka profesora dr hab. Krzysztofa Gurby niewątpliwie stanowi kwintesencję akademickiego autorytetu.
Ponadto, jako wykładowca w przemyskiej Państwowej Akademii Nauk Stosowanych, Stępień dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem z przyszłymi naukowcami i profesjonalistami. Jego zaangażowanie w edukację wspiera rozwój umiejętności i kompetencji studentów, przygotowując ich do wyzwań zawodowych w dzisiejszym świecie.
Profesor Stępień jest również aktywnym uczestnikiem życia naukowego, publikując prace badawcze oraz uczestnicząc w konferencjach i seminariach naukowych. Jego wkład w rozwój nauki oraz promowanie jej aplikacji praktycznych przyczynia się do budowania silnej pozycji Polski w obszarze badań naukowych i technologicznych.
Stanisław Stępień to wybitny naukowiec, który swoim profesjonalizmem, zaangażowaniem i wizją przyczynia się do rozwoju nauki i edukacji w Polsce. Jego praca jako dyrektora instytutu badawczego i wykładowcy jest istotnym elementem budowy społeczeństwa opartego na wiedzy i innowacjach.
Jego długa i bogata kariera polityczna obejmuje wiele zaszczytnych stanowisk. Był posłem na Sejm III i X kadencji, gdzie jego zaangażowanie i kompetencje przyczyniły się do podejmowania ważnych decyzji dla kraju. Jako deputowany do Parlamentu Europejskiego VI kadencji, reprezentował Polskę na arenie międzynarodowej, wspierając inicjatywy mające na celu rozwój współpracy europejskiej oraz promując interesy polskiego społeczeństwa. Zapałowski nie tylko angażował się w życie polityczne, ale również wniósł znaczący wkład w dziedzinę nauki jako historyk i nauczyciel akademicki. Jego prace naukowe i publikacje mają istotne znaczenie dla zrozumienia historii Polski oraz jej miejsca w kontekście europejskim. Jako wykładowca przekazywał swoją wiedzę i pasję do kolejnych pokoleń studentów, inspirując ich do dalszych badań i refleksji nad przeszłością.
Jego doktorat habilitowany w dziedzinie nauk społecznych stanowi dowód jego zaawansowanych kompetencji i wkładu w rozwój nauki w Polsce.
Andrzej Zapałowski to niezwykle wszechstronny i utalentowany polityk, historyk oraz nauczyciel akademicki, który swoją pracą i zaangażowaniem przyczynił się do rozwoju Polski zarówno w sferze politycznej, jak i naukowej. Jego osiągnięcia stanowią ważny element polskiego życia publicznego i naukowego, a jego wpływ na kształtowanie polskiej historii oraz polityki jest niezaprzeczalny.
Jednym z jego znaczących osiągnięć jest autorstwo monografii naukowej zatytułowanej „Operacja Ukraina”. Ta praca stanowi głęboką analizę oraz dogłębne zbadanie kluczowych wydarzeń i kontekstów politycznych związanych z Ukrainą. Monografia ta przynosi nowe spojrzenie na skomplikowane zagadnienia geopolityczne oraz polityczne, które kształtują relacje międzynarodowe, zarówno na obszarze Europy, jak i globalnie.
Jako autor tej monografii, Michał Marek nie tylko wzbogaca wiedzę naukową w danej dziedzinie, ale także wnosi istotny wkład w dyskusję na temat polityki międzynarodowej, bezpieczeństwa regionalnego oraz relacji międzynarodowych. Jego praca stanowi cenny zasób dla badaczy, studentów oraz praktyków zajmujących się polityką międzynarodową i stosunkami międzynarodowymi.
W rezultacie, Michał Marek jest nie tylko doceniany przez środowisko naukowe za swój wkład w rozwój wiedzy, ale także jego praca ma istotne znaczenie dla zrozumienia współczesnych wydarzeń politycznych i geopolitycznych. Jego kompetencje, zaangażowanie i umiejętność analizy czynią go jednym z wiodących ekspertów w swojej dziedzinie.
W latach 2017-2023 pełnił funkcję przewodniczącego Forum Młodych Ludowców, co stanowiło wyraz jego zaangażowania w sprawy młodzieży oraz promocję wartości konserwatywnych i ludowych wśród młodszych pokoleń. Jako lider młodzieżowej frakcji politycznej, Motyka wspierał inicjatywy mające na celu aktywizację młodych ludzi w życiu publicznym oraz angażowanie ich w procesy decyzyjne.
Od 2023 roku Miłosz Motyka pełni funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska. Jego mianowanie na to stanowisko świadczy o jego Ministerstw zaangażowaniu w sprawy ochrony środowiska oraz w działania mające na celu Klimatu i Sr przeciwdziałanie zmianom klimatycznym. Jako podsekretarz stanu, Motyka ma okazję wpływać na kształtowanie polityki ekologicznej kraju, podejmować działania na rzecz zrównoważonego rozwoju oraz promować innowacyjne rozwiązania mające na celu poprawę stanu środowiska naturalnego.
Motyka jest także uważany za młodego lidera politycznego, który swoją energią, zaangażowaniem i nowatorskimi pomysłami przyczynia się do odświeżania polskiej sceny politycznej oraz do promowania postaw proekologicznych i odpowiedzialnych społecznie.
Miłosz Motyka to polityk młodego pokolenia, który swoją pracą i zaangażowaniem wskazuje drogę ku nowym standardom w polityce, szczególnie w obszarze młodzieży i ochrony środowiska. Jego działania mają istotny wpływ na kształtowanie przyszłości kraju i przyczyniają się do budowania bardziej zrównoważonej i odpowiedzialnej społecznie Polski.
Jako korespondentka BBC, Maria Przełomiec zajmowała się relacjonowaniem kluczowych wydarzeń zarówno w Polsce, jak i na świecie. Jej komentarze i reportaże cieszyły się dużym uznaniem zarówno w kraju, jak i za granicą, dzięki CHOD STU czemu wniosła istotny wkład w międzynarodowy obraz Polski oraz wydarzeń politycznych, społecznych i kulturalnych.
Po latach pracy dla BBC, Przełomiec kontynuowała swoją karierę jako dziennikarka w Telewizji Polskiej. Tutaj również jej praca była ceniona i doceniana, a jej reportaże i analizy były ważnym elementem programów informacyjnych, przyczyniając się do zwiększenia jakości i rzetelności dziennikarstwa w kraju.
Jednym z najważniejszych elementów sukcesu Marii Przełomiec jako dziennikarki był jej profesjonalizm oraz zdolność do rzetelnego i obiektywnego relacjonowania wydarzeń. Jej praca stanowiła wzór dla wielu młodych dziennikarzy, inspirując ich do podejmowania wysiłku w celu osiągnięcia wysokiego standardu w swojej profesji.
Maria Przełomiec to niezwykle ważna postać w polskim dziennikarstwie, której praca przyczyniła się do zwiększenia jakości informacji dostarczanych publiczności oraz do promowania Polski za granicą. Jej oddanie, kompetencje i pasja do dziennikarstwa uczyniły ją jednym z najbardziej cenionych i szanowanych profesjonalistów w branży.
Jako polityk, Berdychowski był posłem na Sejm w I i III kadencji. Jego zaangażowanie w życie polityczne było zawsze ukierunkowane na służbę społeczeństwu i rozwój kraju. Jako poseł, podejmował ważne inicjatywy legislacyjne oraz angażował się w debaty dotyczące kluczowych spraw dla Polski.
Jednak to nie tylko polityka definiuje postać Berdychowskiego. Jest również cenionym działaczem społecznym, który poświęcił wiele swojego czasu na działania na rzecz rozwoju społeczności lokalnych, promocji kultury oraz wspierania inicjatyw edukacyjnych i charytatywnych.
Poza tym, Zygmunt Berdychowski jest znanym himalaistą, który odnosił sukcesy w zdobywaniu najwyższych szczytów górskich. Jego pasja do alpinizmu nie tylko świadczy o jego determinacji i wytrwałości, ale także inspiruje innych do pokonywania własnych granic i dążenia do osiągania wysokich celów.
Wreszcie, jako założyciel Fundacji „Instytut Studiów Wschodnich”, Berdychowski jest pionierem w badaniach nad Europą Wschodnią oraz promocji dialogu międzykulturowego. Jego praca naukowa i działalność organizacyjna przyczyniły się do pogłębienia wiedzy o regionie oraz budowy mostów między wschodnią a zachodnią częścią kontynentu.
Zygmunt Berdychowski to wszechstronny człowiek, którego wkład w polskie życie publiczne, społeczne i naukowe jest nieoceniony. Jego działania jako polityka, działacza społecznego, himalaisty oraz założyciela fundacji stanowią inspirację dla wielu ludzi i pozostawiają trwały ślad w historii Polski.
Jacek Kluczkowski to wybitny polski dyplomata, który przez lata pełnił kluczowe funkcje zarówno na Ukrainie, jak i w Azji Środkowej. Jego kariera jest nie tylko imponująca, ale także przepełniona ważnymi osiągnięciami, które miały istotny wpływ na relacje międzynarodowe Polski.
Podczas swojej służby jako ambasador RP na Ukrainie w latach 2005-2010, Kluczkowski skutecznie kierował polską placówką dyplomatyczną w czasach dynamicznych zmian politycznych na Ukrainie, szczególnie po Oranżowej Rewolucji. Jego działania przyczyniły się do poprawy stosunków między Polską a Ukrainą, intensyfikacji współpracy gospodarczej i kulturalnej oraz budowy zaufania między obydwoma narodami.
Po skutecznym okresie na Ukrainie, Kluczkowski został wysłany jako ambasador RP do Kazachstanu i Kirgistanu, gdzie kontynuował swoją misję promowania interesów Polski w regionie Azji Środkowej. Jego umiejętności dyplomatyczne oraz znajomość realiów międzynarodowych pozwoliły mu skutecznie rozwijać relacje z tymi krajami, budując mosty między Polską a Azją Środkową.
Nie bez znaczenia jest także fakt, że Kluczkowski był cenionym dziennikarzem przed rozpoczęciem swojej kariery dyplomatycznej. Ta wcześniejsza praca w mediach pozwoliła mu lepiej zrozumieć mechanizmy komunikacji oraz kontekst społeczno- polityczny w różnych krajach, co dodatkowo wzbogaciło jego działania na arenie międzynarodowej.
W rezultacie, wkład Jacka Kluczkowskiego w polską dyplomację był nieoceniony, a jego praca przyczyniła się do umocnienia pozycji Polski w relacjach międzynarodowych, zarówno na Ukrainie, jak i w Azji Środkowej. Jego profesjonalizm, wiedza i zaangażowanie są godne uznania, a jego osiągnięcia stanowią ważny element polskiej historii dyplomacji.
Jan Piekło – polski dziennikarz, ekspert ds. mediów, długoletni (2005–2016) dyrektor wykonawczy Poland-America-Ukraine Cooperation Initiative, w latach 2016–2019 ambasador Rzeczypospolitej Polskiej na Ukrainie.
Absolwent Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, magister filologii polskiej (1977). W latach 1978–1981 był dziennikarzem „Gazety Krakowskiej”, która po sierpniu 1980 była źródłem niezależnej informacji, pomostem wyrażania postulatów oraz opozycyjnych wobec władz PRL opinii; działał w redakcyjnej „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego został zwolniony z pracy, po czym praktykował jako psychoterapeuta w Klinice Psychiatrii Dzieci i Młodzieży w Krakowie, działając jednocześnie w niezależnym ruchu wydawniczym zdelegalizowanej „Solidarności”.
W latach 1989 i 1990 był dziennikarzem „Tygodnika Powszechnego”. W grudniu 1989 relacjonował wydarzenia rewolucji rumuńskiej i obalenie reżimu komunistycznego Nicolae Ceaușescu.
W latach 1992–1995 jako niezależny reporter relacjonował przebieg rozpadu Jugosławii oraz wojny w Bośni i Hercegowinie. W grudniu 1992 brał udział w pierwszym konwoju humanitarnym zorganizowanym przez Janinę Ochojską do oblężonego Sarajewa.
Przemysław Wywiał
Wykładowca akademicki
Stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie nauki o bezpieczeństwie uzyskał w Akademii Sztuki Wojennej. Ukończył również studia podyplomowe z zakresu Bezpieczeństwa Narodowego i Zarządzania Kryzysowego na Akademii Obrony Narodowej, a także kurs oficerski w Akademii Wojsk Lądowych we Wrocławiu.
Obecnie kierownik Katedry Bezpieczeństwa Narodowego w Instytucie Bezpieczeństwa i Informatyki w Krakowie. Pełni także funkcje Zastępcy Dyrektora Centrum Symulacji i Doskonalenia Zarządzania Bezpieczeństwem PRO PATRIA, PRO CIVIUM oraz Pełnomocnika Rektora ds. Szkoły Legii Akademickiej.
Aktualnie również ekspert Rządowego Centrum Bezpieczeństwa.
Autor wielu publikacji naukowych i popularnonaukowych. Zainteresowania naukowe: strategia bezpieczeństwa narodowego, obrona powszechna, klasycy strategii, społeczny potencjał bezpieczeństwa narodowego.
Oficer rezerwy Wojska Polskiego.
Od kilkunastu lat jest zaangażowany w działalność organizacji pozarządowych, w tym Związek Strzelecki, Związek Piłsudczyków i Komitet Opieki nad Kopcem Józefa Piłsudskiego. Uczestnik Marszów Szlakiem Pierwszej Kompanii Kadrowej z Krakowa do Kielc.
W wolnych chwilach biega. Posiadacz odznaki Maratonu Komandosa.
Bogusław Pacek, profesor dr hab. , gen. dyw. w st. spocz, doktor honoris causa Uniwersytetu Obrony Ukrainy w Kijowie i Uniwersytetu Sił Powietrznych Ukrainy w Charkowie, wykładowca i profesor honorowy Uniwersytetu Jagiellońskiego
Absolwent studiów humanistycznych w Uniwersytecie Gdańskim.Pracował w macierzystej uczelni jako filolog. W czasie studiów i pracy w Uniwersytecie Gdańskim – aktywny animator kultury studenckiej. M.in. założyciel i prezes Dyskusyjnego Klubu Filmowego UG, kierownik organizacyjny Studenckiego klubu „Wysepka”, organizator kabaretonów, przeglądów teatrów i filmów, recitali, spotkań, koncertów, festiwali studenckich, wystaw.
W latach 1979-2014 był oficerem WP, zajmował m.in. stanowiska Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej, Zastępcy Dowódcy Operacji Wojskowej UE w Czadzie i Republice Środkowoafrykańskiej, Asystenta Szefa Sztabu Generalnego WP ds. Wojsk Lądowych i Wojsk Specjalnych, Radcy Ministra Obrony Narodowej, Rektora Akademii Obrony Narodowej. Był też Liderem Programu DEEP NATO w Ukrainie i Doradcą NATO ds. reformy edukacji wojskowej w Ukrainie. W 1990 roku doktoryzował się w naukach humanistycznych a w 2009 został doktorem habilitowanym nauk wojskowych w obszarze bezpieczeństwa międzynarodowego. W 2014 roku prezydent RP nadał mu tytuł profesora nauk społecznych. Równolegle ze służbą wojskową od 1990 roku pracował jako wykładowca psychologii i przedmiotów z zakresu nauk o polityce i nauk o bezpieczeństwie. w Akademii Marynarki Wojennej na Uniwersytecie Gdańskim, Pomezańskim Kolegium Teologicznym , Szkole Wyższej TWP-Wszechnica Polska, Uniwersytecie Jana Kochanowskiego i Akademii Obrony Narodowej. Był Pełnomocnikiem Ministra Obrony Narodowej ds. Inicjatyw Proobronnych oraz założycielem i pierwszym prezesem Federacji Organizacji Proobronnych. W 2012 roku wygrał konkurs organizowany przez Ministerstwo Obrony Narodowej na stanowisko dyrektora Muzeum Wojska Polskiego, jednak nie objął go przyjmując wówczas funkcję rektora Akademii Obrony Narodowej W 2012 roku został honorowym obywatelem miasta Rypin.
W 2013 roku został wyróżniony przez Ministra Obrony Narodowej wpisem do Księgi Honorowej Wojska Polskiego za wybitne osiągnięcia w dowodzeniu i działalności dydaktycznej. Pomysłodawca i twórca Oddziałów Specjalnych Żandarmerii Wojskowej. Członek honorowy Stowarzyszenia „Żandarm”. Współtwórca i autor pierwszej koncepcji powstania jednostki Wojsk Specjalnych „Agat”.
Piotr Długosz jest doktorem habilitowanym nauk społecznych w dyscyplinie socjologii oraz profesorem na Uniwersytecie Pedagogicznym. Jego doktorat i habilitację obronił na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Posiada imponujące osiągnięcia naukowe, będąc autorem siedmiu monografii, ośmiu raportów badawczych oraz ośmiu redakcji i współredakcji prac zbiorowych. Ponadto opublikował około 150 artykułów w krajowych i zagranicznych czasopismach.
Jego zainteresowania badawcze obejmują problematykę polityki młodzieżowej, migracji ludności, partycypacji politycznej i jej uwarunkowań, a także traumy społeczno-kulturowej na obszarze byłego bloku sowieckiego oraz transformacji społeczno-politycznej w tych regionach. W czasie pandemii COVID-19 założył Laboratorium Socjologiczne Covid-19, a obecnie kieruje Interdyscyplinarnym Laboratorium Badań Wojny w Ukrainie. Ponadto jest założycielem i kierownikiem Centrum Badań Młodzieży na Uniwersytecie Pedagogicznym oraz redaktorem naczelnym czasopisma „Youth in Central and Eastern Europe”.
Piotr Długosz uzyskał również granty badawcze na międzynarodowe projekty, takie jak „Identification of barriers hindering the Ukrainian and Polish students’ return to schools” finansowany przez NAWA w latach 2021-2022, „Preventing post-COVID Social Exclusion Together” wspierany przez Visegrad Grants w latach 2021-2022 oraz „Trauma transformacji – społeczne konsekwencje radykalnych przemian na Ukrainie” finansowany przez NCN w 2018 roku.
W 2022 roku Piotr Długosz został nagrodzony przez władze Uniwersytetu Pedagogicznego w ramach ID-UB-04 Excellent Motivation za swoją działalność naukową, a także otrzymał nagrodę Rektora III stopnia za oryginalne i twórcze osiągnięcia naukowe.
dr Paweł Levchuk – doktor nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa, adiunkt w Zakładzie Językoznawstwa w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk.
Jego zainteresowania naukowe skupiają się wokół zagadnień wielojęzyczności, kontaktów językowych polsko-wschodniosłowiańskich, sytuacji języka ukraińskiego w Polsce, nauczania języka polskiego jako drugiego w Polsce i w świecie, wielojęzyczności migrantów z Ukrainy w Polsce. Autor ponad 40 artykułów naukowych i popularnonaukowych.
dr Małgorzata Kuźbida,
Absolwentka UP w Krakowie oraz UJ oraz staż naukowy w Uniwersytecie im. Drahomanowa w Kijowie. Obserwator międzynarodowy z ramienia Forum Polsko Ukraińskiego w trakcie wyborów prezydenckich w Ukrainie w roku 2004. Praca doktorska poświęcona analizie państwa ukraińskiego na początku XX wieku. Zainteresowania naukowe – narodami Europy ze szczególnym uwzględnieniem koncepcji społecznych, politycznych które tworzyły powstanie narodów. Twórca licznych konferencji, debat, projektów międzynarodowych m.in. przy wsparciu MSZ.Obecnie pracownik Instytutu Dziennikarstwa Stosunków Międzynarodowych UKEN – pomysłodawca konferencji.
Olga Wasiuta – profesor, doktor habilitowany, Dyrektor Instytutu Bezpieczeństwa i Informatyki, Kierownik Katedry Bezpieczeństwa Międzynarodowego Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Zajmuje się problematyką bezpieczeństwa regionalnego i europejskiego oraz wojną hybrydową. Jest autorką lub współautorką ponad 400 publikacji naukowych, m. in. takich monografii jak: Wojna hybrydowa Rosji przeciwko Ukrainie (Kraków 2017); Państwo Islamskie ISIS. Nowa twarz ekstremizmu (Warszawa 2018); Media jako instrument wpływu informacyjnego i manipulacji społeczeństwem (Kraków 2019); Wojna dronów. Militarne wykorzystanie bezzałogowych statków powietrznych (Kraków 2020); współredaktor monografii wieloautorskich poświęconych bezpieczeństwu, w tym: Encyklopedia Bezpieczeństwa, w 6 tomach. Wydawnictwo Libron, Kraków 2021-2023.
Walenty Baluk – Absolwent Instytutu Politologii Uniwersytetu Wrocławskiego (1997). Na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego uzyskał stopień doktora (2000) i doktora habilitowanego (2007) nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce. W latach 2000-2011 był zatrudniony na stanowisku adiunkta w Zakładzie Badań nad Europą Wschodnią w Instytucie Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego. W 2011 r. został profesorem nadzwyczajnym w Zakładzie Praw Człowieka na Wydziale Politologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W 2014 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego i został dyrektorem Centrum Europy Wschodniej UMCS. Aktualnie jest zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego w Katedrze Bezpieczeństwa Międzynarodowego Instytutu Stosunków Międzynarodowych UMCS. Autor ponad 140 różnego rodzaju publikacji z zakresu problemtyki wschodnioeuropejskiej.
Anna Stożko – absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego z doświadczeniem w obszarze dziennikarstwa i współpracy międzynarodowej, w szczególności w kontekście polsko-ukraińskiej współpracy. Jako redaktor naczelna Ukraińsko-Polskiej Platformy Medialnej (UPMP) oraz dziennikarka projektu „Stop Lie”, skupia się na budowaniu rzetelnych relacji między Polską a Ukrainą oraz na zwalczaniu rosyjskiej propagandy. Anna aktywnie współpracuje z polskimi mediami, koncentrując się na tematyce roli mediów w kształtowaniu opinii publicznej na temat Ukrainy. Jej zaangażowanie w dyskusje na temat tych kwestii przyczynia się do budowania świadomości i zrozumienia polsko-ukraińskich relacji. Od 2023 roku jest członkinią Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Aktywna działaczka, uczestniczka różnych międzynarodowych projektów oraz twórca wydarzeń ukraińsko-polskich, wspierająca budowanie pozytywnego wizerunku Ukrainy w Polsce, a Polski w Ukrainie, dla poprawy współpracy między oboma krajami.
Małgorzata Kilian-Grzegorczyk
Założycielka i Prezeska Stowarzyszenia Demagog, pierwszej w Polsce strażniczej organizacji fact-checkingowej, gdzie zarządza blisko 40-osobowym zespołem pracowników i wolontariuszy. Absolwentka Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz Wydziału Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Pomysłodawczyni Akademii Fact-Checkingu, cyklu warsztatów z zakresu edukacji medialnej. Ekspertka i wielokrotna panelistka konferencji z obszaru nowych mediów oraz problematyki dezinformacji w sieci. Edukatorka, która prowadzi zajęcia z dezinformacji, krytycznego myślenia dla młodzieży, studentów oraz biznesu. Laureatka nagrody Digital Shapers 2022 w kategorii edukacja.
Малгожата Кіліан-Ґжеґорчик
Засновниця та президентка Асоціації «Демагог», першої в Польщі організації з перевірки фактів, де вона керує командою з майже 40 співробітників і волонтерів. Випускник факультету журналістики та політології Варшавського університету та факультету політології та міжнародних відносин Ягеллонського університету.
Ініціатор серії воркшопів у сфері медіаосвіти «Фактчекінгова академія». Експерт та багаторазовий учасник конференцій у сфері нових медіа та проблеми онлайн-дезінформації. Освітянка, яка проводить заняття з дезінформації, критичного мислення для молоді, студентів та бізнесу. Переможець премії Digital Shapers 2022 у категорії «Освіта»
Od początku pełnoskalowego konfliktu w Ukrainie zaangażowany w pomoc humanitarną po obu stronach granicy. Pomysłodawca i koordynator akcji Books not Bombs (dostarczanie do polskich bibliotek książek w j. ukraińskim) i Animals Superheroes (wsparcia zwierząt poszkodowanych w wyniku działań wojennych).
Obecnie jedna z osób budujących Fundację Freedom Space, w której pełni funkcję managera Centrum Integracyjnego „The Freedom Embassy” w Krakowie.
Autor około stu pięćdziesięciu krajowych i zagranicznych publikacji naukowych, z których część stanowiła rezultaty realizacji 23 projektów badawczych dofinansowywanych przez instytucje polskie, zagraniczne i międzynarodowe. W tym: autor, współautor oraz redaktor 23 monografii, ponad 100 artykułów naukowych, kilkudziesięciu ekspertyz krajowych i zagranicznych oraz artykułów publicystycznych. W większości z nich poruszane są zagadnienia związane z przebiegiem procesów decyzyjnych w ramach polityki publicznej i jako takie merytorycznie lokują się w politologii, ale także i w obrębie nauk o administracji i zarządzaniu, które, zgodnie z obowiązującą w obszarze UE interpretacją, zawierają w sobie zarazem problematykę polityki publicznej i zarządzania publicznego.
Od 1 października 2022 roku pełni funkcję profesora uczelni w Instytucie Dziennikarstwa i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie, kontynuując swoją pasję do badania i nauczania. Jej wcześniejsze doświadczenia zawodowe obejmują funkcję kierownika Katedry Polityki Społecznej i Problemów Społecznych na Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie, profesora w Katedrze Socjologii na Lwowskim Narodowym Uniwersytecie im. Iwana Franki, kierownika Katedry Nauk Humanistycznych i Pracy Socjalnej na Lwowskim Państwowym Uniwersytecie Bezpieczeństwa Życia, oraz rolę profesora wizytującego na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Te różnorodne role świadczą o głębokim zaangażowaniu Profesor Kryvachuk w rozwój nauk społecznych i humanistycznych, jak i jej zdolności do współpracy międzynarodowej.
Jako członek Komisji Eksperckiej ds. Akredytacji kierunku praca socjalna Ministerstwa Edukacji i Nauki Ukrainy, Profesor Kryvachuk ma istotny wpływ na kształtowanie standardów edukacyjnych w tym ważnym obszarze. Jej prace, w tym monografie i artykuły naukowe, odzwierciedlają głębokie zrozumienie i innowacyjne podejście do zarządzania, polityki społecznej, pracy socjalnej oraz ochrony praw dzieci.
Inicjatywa i organizacja Międzynarodowych Letnich Szkół „Innowacji w polityce społecznej” przez Profesor Kryvachuk podkreśla jej zaangażowanie w promowanie wiedzy i współpracy międzynarodowej w dziedzinie polityki społecznej. Jest to świadectwo jej zdolności do inspirowania i przyczyniania się do rozwoju innowacji w tym kluczowym obszarze.
Uznanie dla jej osiągnięć naukowych znalazło odzwierciedlenie w Nagrodzie Ministerstwa Finansów Ukrainy za osiągnięcia naukowe przyznanej w 2009 roku, a także w Laureacie Nagrody Lwowskiej Rady Obwodowej i Lwowskiej Państwowej Administracji Obwodowej w 2012 roku. Te wyróżnienia potwierdzają nie tylko wybitne osiągnięcia Profesor Kryvachuk, ale także jej wpływ na rozwój nauki i edukacji.
Specjalizacja w zarządzaniu publicznym, polityce społecznej i ochronie praw dzieci to obszary, w których Profesor Liudmyla Kryvachuk wnosi nieoceniony wkład. Jej praca jest inspiracją dla naukowców, studentów i praktyków, podkreślając znaczenie zaangażowania naukowego w rozwiązywanie realnych problemów społecznych i promowanie dobra wspólnego.
Jej naukowa ciekawość poprowadziła ją do kontynuacji edukacji na poziomie doktoranckim w latach 1991-1994 w Ukraińskiej Akademii Handlu Zagranicznego w Kijowie, co stanowiło preludium do jej przyszłych osiągnięć akademickich. Dodatkowe umiejętności i wiedzę zdobywała, uczestnicząc w międzynarodowej letniej szkole biznesu w Wiedniu w 1992 roku, gdzie uzyskała międzynarodowy certyfikat z zakresu Małego Biznesu i Przedsiębiorczości, co wzbogaciło jej perspektywę naukową oraz pedagogiczną.
Dysertacja doktorska, obroniona w 1998 roku, dotycząca roli małego biznesu w systemie rynku regionalnego, podkreślała jej głębokie zrozumienie i zainteresowanie mikroekonomią oraz jej wpływem na rozwój regionalny. To badanie nie tylko przyczyniło się do rozwoju teorii ekonomicznej, ale także umocniło jej pozycję w świecie nauki, co zostało potwierdzone przyznaniem tytułu profesora nadzwyczajnego w czerwcu 2002 roku.
Jako prodziekan, a następnie dziekan Wydziału Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych, Profesor Boychuk wykazała się nie tylko jako naukowiec, ale także jako wybitny lider akademicki, przyczyniając się do rozwoju i promocji swojej uczelni na arenie międzynarodowej. Od 2024 roku, jako profesor w Katedrze Marketingu Lwowskiej Wyższej Szkoły Handlowo-Ekonomicznej, kontynuuje swoją misję kształcenia przyszłych pokoleń ekonomistów, przekazując wiedzę i inspirując do poszukiwania nowych rozwiązań w dynamicznie zmieniającym się świecie gospodarki i marketingu.
Kariera naukowa, charakteryzująca się głębią badawczą, pasją do przekazywania wiedzy oraz nieustannym dążeniem do doskonałości, jest przykładem dla wszystkich, którzy aspirują do osiągnięcia wybitnych rezultatów w dziedzinie nauk ekonomicznych. Profesor Inna Boychuk, przez swoje osiągnięcia, udowadnia, że ciężka praca, determinacja oraz pasja do nauki są kluczami do sukcesu w akademickim świecie.
